اثر بخشی ورزش مغزی بر تعادل ایستا و پویا در سالمندان

به زمین افتادن یا سقوط یکی از شایع­ترین و جدی­ترین مشکلات برای افراد بالای ۶۰ سال است. افتادن، با افت در فعالیت­های پایه­ و ابزاری زندگی روزانه ارتباط دارد و آسیب­های ناشی از آن، از عوامل تعیین کننده­ی افت عملکردی در سالمندان جامعه است. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی تمرینات ورزش مغزی بر تعادل ایستا و پویا در سالمندان فاقد فعالیت بدنی منظم بود. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه­تجربی و جامعه­ی آن شامل تمامی افراد سالمند ساکن در خانه­های سالمندان شهر ساری بود. روش نمونه­گیری پژوهش نیز از نوع نمونه­گیری در دسترس بود. به این منظور، با توجه به معیارهای ورود و خروج، 30 سالمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. گروه آزمایشی تمرینات ورزش مغزی که به صورت اختصاصی جهت بهبود تعادل بدن طراحی شده­اند را به مدت 8 جلسه­ی 30 دقیقه­ای اجرا کردند. به منظور اندازه­گیری تعادل ایستا و پویای شرکت­کنندگان در پیش­آزمون و پس­آزمون به ترتیب از آزمون لک لک (جانسون و نلسون، 1979) و آزمون برخاستن و حرکت کردن زمان­دار (پدسیادلو و ریچاردسون، 1991) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل  داده­ها، آزمون تحلیل کواریانس مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت نتایج نشان داد که با کنترل نمره­ی یش­آزمون، بین نمرات تعادل ایستا و پویای دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. یافته­های این پژوهش مؤید تأثیر تمرینات ورزش مغزی بر عوامل حرکتی مرتبط با افتادن و پیشگیری احتمالی از افتادن در سالمندان است.